zynprtrk
26-03-06, 16:49
Tarkan, 6 çocuklu bir ailenin beşinci üyesi. Annesi Neşe Hanım ona hamileyken trafik kazası geçirir ve bir ay komada kalır. Doktorlar "Mutlaka kürtaj olmalısın," derler. Ancak baba Ali Tevetoğlu kürtaj tarihinden bir gün önce "Rüyamda oğlumuzun sağlam doğduğunu gördüm. Üstelik başında bir yıldız parlıyordu. Ünlü birisi olacak," der. (Tarkan da, başına ne gelecekse hep rüyasında gördüğünü söyler.) Rüya üzerine kürtajdan vazgeçilir. Tevetoğlu çifti, "Çocuk sakat doğarsa sorumluluk ailenindir" yazılı bir belgenin altına imza atarak hastaneden ayrılır.
Tarkan'ın dünyaya geldiği 17 Ekim 1972 gününü annesi Neşe Hanım'dan dinleyelim: "Dünyalar güzeli bir oğlandı. Öyle güzel çığlık atıyordu ki, ebe 'kesin bu günün birinde şarkıcı olacak' demişti." Neşe Hanım çizgi roman kahramanı Tarkan'dan etkilenerek oğluna Tarkan adını verir.
Tarkan'ın ikinci bir annesi daha vardır. Frankfurt, Alzey'de (Almanya) oturdukları kapı komşusu Birsen Özçelik. Ona bazen "teyzem" bazen de "annem" der. Birsen Hanım da canı gibi sevdiği Tarkan için çok şey söyler: "Küçükken kızlarla arası iyiydi. Bebeklerle oynamayı severdi. Farklı bir çocuktu o. Kendi halindeydi, ama bilgiç ve iddialıydı. Yalnız ağabeyi Hakan'dan çok dayak yerdi."
Bugün hayatta olmayan baba Ali Tevetoğlu, 6 çocukla mücadele edemeyince 1986'da Türkiye'ye döner. Aile, Karamürsel'e yerleşir. Tarkan liseyi bitirdikten sonra semtin musiki cemiyetine üye olur. Çınarcık'ta sahneye çıkarak ilk parasını kazanır. O zamanlar sahneye siyah transparan üzerine kırmızı satenden papyon takarak çıktığı söylenir. 1991'de kısa bir Almanya macerası daha yaşar. Döndüğünde iki kültür arasında sıkışıp kalmış olmaktan dolayı bunalımdadır. İkinci kez dönme kararı aldığında, son kez Unkapanı Plakçılar Çarşısı'na uğrar. (Bunu da rüyasında görmüştür.) Bugünkü yapımcısı Mehmet Söğütoğlu kimsenin yüzüne bakmadığı Tarkan'a bir şans verir. İstanbul Plak'la anlaşma imzalanır.
1992'de "Kıl Oldum Abi" adlı albümü çıkar. Şarkı o dönemde 'her şeye kolaylıkla kıl olan' 15 - 20 yaş arası gençliğin diline takılır. Bir yıl sonraki konserlerde genç kızlar "Tarkan!!! Ne olur sana bir kez dokunalım," diye bağırmaya başlar. Yıldızı hızla yükselen Tarkan aynı evi paylaştığı ve kendisini şöhrete kavuşturan eski menajeri Alpay'ı bırakır. Terkedilen menajer öcünü, Tarkan'ın "gay" olduğu iddiaları gündeme gelmeye başladığı sırada alır. Tarkan'ın uygunsuz ve çırılçıplak fotoğraflar çektirdiğini, marjinal yaşamayı sevdiğini ondan öğreniriz. Yıldızı yükselmeye başlayan Tarkan'ın kendisinden kopmasını hazmedemeyen Alpay'ın, fotoğraflar karşılığında Tarkan'dan 10 milyar istediği, "Bana bir şey yapmaya kalkarsanız bu fotoğraflar medyada patlar," sözleriyle de sürekli şantaj yaptığı bilinir.
Fırtınalı yıllar
Ancak eski menajer ve Tarkan arasındaki ilişkinin esrar perdesi pek aydınlanamaz. Fotoğrafların akıbeti de bilinmez. Bu sırada basın, anne Neşe Tevetoğlu'nun görüşüne başvurur. O da "Oğlumun kesinlikle söz edildiği gibi bir sapıklığı yoktur," der.
Söylentiler, konserleri ve kaset satışlarını etkilemeye başlamıştır. Tarkan'ın o zamanki manken sevgilisi Jülyet bile dedikoduları önleyemez. İkinci eski menajer Gamze Platin, sanatçısının yeni aşkı Elif Dağdeviren'i dedikoduların ayyuka çıktığı bir dönemde basına açıklar. Yeni sevgili Elif Dağdeviren gazetecidir. Tüm dedikoduları aşkıyla ve kalemiyle kovmaya çalışacaktır.
Sevgilisi olduğu için hayran kitlesini kızdıran Tarkan, üstüne canlı yayında Savaş Ay'ın uzattığı mikrofona "çişim geldi abi" diyerek büyük darbe alır. Bir derginin yaptığı "en nefret edilenler" listesinin ilk sırasında yer alır. 1994'te Sezen Aksu desteğiyle çıkardığı "Şıkıdım" ile ilah olan Tarkan, düşüşe geçer. Eleştiri bombardımanına tutulur.
Amerika hayali başlıyor
"Çiş" olayı, "homoseksüellik söylentileri" ve "asker kaçağı olduğu" haberleriyle köşeye sıkıştırılan Tarkan'ın, Amerika macerası tam da bu dönemde başlar. Yeni menajer Ahmet San, Tarkan'ı Atlantic Records'un sahibi Ahmet Ertegün'le tanıştırır. Amerika'ya pazarlanması planlanan Tarkan, 22 Ocak 1996'da, Atlantic'in New York'taki merkezinde sevgilisi Elif, menajeri Ahmet San ve Ahmet Ertegün eşliğinde şirketle sözleşme imzalar. Basına, Tarkan'ın İngilizce bir albüm hazırlayacağı, dünyaca ünlü starlarla çalışacağı duyurulur. Büyük Amerika rüyası başlamıştır. Tarkan, ABD'ye gidiş nedenini Pera Palas Oteli'nde yaptığı bir basın toplantısında şöyle açıklayacaktır: "Kaçmıyorum. Konserler bitmişti. Yalnızca öğrencilik yıllarıma dönmek istedim."
77 yaşındaki Ertegün ise basının karşısına bir yıl sonra 1996'da, Bodrum'daki evinde çıkar. Yanında Tarkan ve Ahmet San da vardır. Ertegün, "Bir yabancıyı ABD piyasasına kabul ettirmek, ona şarkı bulmak çok zor. Kaseti 1 - 2 içinde bitireceğiz. Tarkan'ın şansı olduğuna inanıyorum," der. Bir söylentiye göre Ahmet San'la Ahmet Ertegün o toplantıda ilk kez tanışmışlardır. Toplantıdan bir yıl sonra Tarkan, "Amerika rüyamı Ahmet San yıktı," açıklamasını yapar. Menajerinin hazırladığı sözleşmeyi dikkat etmeden imzalamış, söylediğine göre onun esiri olmuştur. Bu sözler üzerine menajer San, öcünü tıpkı ilk menajer Alpay gibi alacaktır. San'ın gündeme getirdiği konu askerliktir. Tarkan'ın askerliğini önemli kişileri araya sokarak ertelettiği söylenen San, anlaşma bozulduktan sonra "Tarkan'ın asker kaçağı" olduğunu ima eder.
Hayalden gerçeğe
Amerika'ya gittikten sonra şöhreti iyice artan Tarkan, Doridos Panço'nun ve Police gözlüklerinin reklam kampanyasından milyarlar kazanıyordu. Ancak Amerika'daki çalışmasından bir türlü sonuç çıkmıyordu. Bir röportajında "Ertegün'le anlaşamıyoruz. Ben Akdeniz motifleri diye tutturuyorum. O olmaz diyor. Yakında onlara yeter artık diyeceğim," açıklamasını yapan Tarkan, başka bir röportajında ise "Başarısız olursam başım dik olarak ülkeme dönüp, hayranlarıma sığınacağım," diyordu. Ertegün ise Tarkan'ın askere alınması durumunda projeyi iptal etmekten bahsediyordu. Yine askere alınmasının gündeme geldiği bir dönemde rota Amerika'dan Avrupa'ya çevrildi. Tarkan ilk bombasını 4 Temmuz 1998'de Fransa'da patlattı. "Şımarık" arada bir Cezayir, Tunus gibi ülkelerin etnik müzikleriyle coşan Fransızları etkilemişti. Pop yıldızı listelere 26'ncı sıradan girdi. Barlarda Arap motifleriyle dans etmeyi seven Fransızlar, listede Tarkan'ı 5'inci sıraya kadar yükselttiler. Fransa'da her kanalda şarkıları çalan Tarkan, Belçika'da ilk sıraya yerleşti. Liberation gazetesi, "Boğaziçi'nin Ricky Martin'i" diye tanıttığı Tarkan'ı, Khaled, Rachid Taha gibi etnik müzik yapan şarkıcıların olduğu yere koydu.
Tarkan satışı 200 bini aşan "Şımarık" ile Avrupa'daki etnik müzik sıralarında yükselmeye devam ediyor. Ancak Amerika'daki işi henüz rüya olmanın ötesine geçebilmiş değil. "Amerika'da şansının olmadığı" yolundaki değerlendirmelere kulak tıkayan pop ilahı, Posta gazetesine yaptığı bir açıklamada "Ben amansız bir yola baş koydum. Dünya beni beklemiyor. Ama iyi şeyler olacağını hissediyorum. Benim rüyalarım çıkar. Rüyamda Grammy Ödülü'nü alıyordum. Elimde ödül havaya kaldırıp, 'Türkiye'ye, aileme, dostlarıma teşekkür ederim," dedi.
Şu sıralar askerlik tecili devlet nezdinde tartışılan Tarkan'a "kültür elçisi" sıfatıyla bir yıl daha tecil isteniyor. Paris Büyükelçisi Sönmez Köksal'ın konutunda başlayan harekat, Kültür Bakanlığı, Milli Savunma Bakanlığı ve ASAL arasında tartışma konusu.
08 Kasım 1998
Milliyet
Tarkan'ın dünyaya geldiği 17 Ekim 1972 gününü annesi Neşe Hanım'dan dinleyelim: "Dünyalar güzeli bir oğlandı. Öyle güzel çığlık atıyordu ki, ebe 'kesin bu günün birinde şarkıcı olacak' demişti." Neşe Hanım çizgi roman kahramanı Tarkan'dan etkilenerek oğluna Tarkan adını verir.
Tarkan'ın ikinci bir annesi daha vardır. Frankfurt, Alzey'de (Almanya) oturdukları kapı komşusu Birsen Özçelik. Ona bazen "teyzem" bazen de "annem" der. Birsen Hanım da canı gibi sevdiği Tarkan için çok şey söyler: "Küçükken kızlarla arası iyiydi. Bebeklerle oynamayı severdi. Farklı bir çocuktu o. Kendi halindeydi, ama bilgiç ve iddialıydı. Yalnız ağabeyi Hakan'dan çok dayak yerdi."
Bugün hayatta olmayan baba Ali Tevetoğlu, 6 çocukla mücadele edemeyince 1986'da Türkiye'ye döner. Aile, Karamürsel'e yerleşir. Tarkan liseyi bitirdikten sonra semtin musiki cemiyetine üye olur. Çınarcık'ta sahneye çıkarak ilk parasını kazanır. O zamanlar sahneye siyah transparan üzerine kırmızı satenden papyon takarak çıktığı söylenir. 1991'de kısa bir Almanya macerası daha yaşar. Döndüğünde iki kültür arasında sıkışıp kalmış olmaktan dolayı bunalımdadır. İkinci kez dönme kararı aldığında, son kez Unkapanı Plakçılar Çarşısı'na uğrar. (Bunu da rüyasında görmüştür.) Bugünkü yapımcısı Mehmet Söğütoğlu kimsenin yüzüne bakmadığı Tarkan'a bir şans verir. İstanbul Plak'la anlaşma imzalanır.
1992'de "Kıl Oldum Abi" adlı albümü çıkar. Şarkı o dönemde 'her şeye kolaylıkla kıl olan' 15 - 20 yaş arası gençliğin diline takılır. Bir yıl sonraki konserlerde genç kızlar "Tarkan!!! Ne olur sana bir kez dokunalım," diye bağırmaya başlar. Yıldızı hızla yükselen Tarkan aynı evi paylaştığı ve kendisini şöhrete kavuşturan eski menajeri Alpay'ı bırakır. Terkedilen menajer öcünü, Tarkan'ın "gay" olduğu iddiaları gündeme gelmeye başladığı sırada alır. Tarkan'ın uygunsuz ve çırılçıplak fotoğraflar çektirdiğini, marjinal yaşamayı sevdiğini ondan öğreniriz. Yıldızı yükselmeye başlayan Tarkan'ın kendisinden kopmasını hazmedemeyen Alpay'ın, fotoğraflar karşılığında Tarkan'dan 10 milyar istediği, "Bana bir şey yapmaya kalkarsanız bu fotoğraflar medyada patlar," sözleriyle de sürekli şantaj yaptığı bilinir.
Fırtınalı yıllar
Ancak eski menajer ve Tarkan arasındaki ilişkinin esrar perdesi pek aydınlanamaz. Fotoğrafların akıbeti de bilinmez. Bu sırada basın, anne Neşe Tevetoğlu'nun görüşüne başvurur. O da "Oğlumun kesinlikle söz edildiği gibi bir sapıklığı yoktur," der.
Söylentiler, konserleri ve kaset satışlarını etkilemeye başlamıştır. Tarkan'ın o zamanki manken sevgilisi Jülyet bile dedikoduları önleyemez. İkinci eski menajer Gamze Platin, sanatçısının yeni aşkı Elif Dağdeviren'i dedikoduların ayyuka çıktığı bir dönemde basına açıklar. Yeni sevgili Elif Dağdeviren gazetecidir. Tüm dedikoduları aşkıyla ve kalemiyle kovmaya çalışacaktır.
Sevgilisi olduğu için hayran kitlesini kızdıran Tarkan, üstüne canlı yayında Savaş Ay'ın uzattığı mikrofona "çişim geldi abi" diyerek büyük darbe alır. Bir derginin yaptığı "en nefret edilenler" listesinin ilk sırasında yer alır. 1994'te Sezen Aksu desteğiyle çıkardığı "Şıkıdım" ile ilah olan Tarkan, düşüşe geçer. Eleştiri bombardımanına tutulur.
Amerika hayali başlıyor
"Çiş" olayı, "homoseksüellik söylentileri" ve "asker kaçağı olduğu" haberleriyle köşeye sıkıştırılan Tarkan'ın, Amerika macerası tam da bu dönemde başlar. Yeni menajer Ahmet San, Tarkan'ı Atlantic Records'un sahibi Ahmet Ertegün'le tanıştırır. Amerika'ya pazarlanması planlanan Tarkan, 22 Ocak 1996'da, Atlantic'in New York'taki merkezinde sevgilisi Elif, menajeri Ahmet San ve Ahmet Ertegün eşliğinde şirketle sözleşme imzalar. Basına, Tarkan'ın İngilizce bir albüm hazırlayacağı, dünyaca ünlü starlarla çalışacağı duyurulur. Büyük Amerika rüyası başlamıştır. Tarkan, ABD'ye gidiş nedenini Pera Palas Oteli'nde yaptığı bir basın toplantısında şöyle açıklayacaktır: "Kaçmıyorum. Konserler bitmişti. Yalnızca öğrencilik yıllarıma dönmek istedim."
77 yaşındaki Ertegün ise basının karşısına bir yıl sonra 1996'da, Bodrum'daki evinde çıkar. Yanında Tarkan ve Ahmet San da vardır. Ertegün, "Bir yabancıyı ABD piyasasına kabul ettirmek, ona şarkı bulmak çok zor. Kaseti 1 - 2 içinde bitireceğiz. Tarkan'ın şansı olduğuna inanıyorum," der. Bir söylentiye göre Ahmet San'la Ahmet Ertegün o toplantıda ilk kez tanışmışlardır. Toplantıdan bir yıl sonra Tarkan, "Amerika rüyamı Ahmet San yıktı," açıklamasını yapar. Menajerinin hazırladığı sözleşmeyi dikkat etmeden imzalamış, söylediğine göre onun esiri olmuştur. Bu sözler üzerine menajer San, öcünü tıpkı ilk menajer Alpay gibi alacaktır. San'ın gündeme getirdiği konu askerliktir. Tarkan'ın askerliğini önemli kişileri araya sokarak ertelettiği söylenen San, anlaşma bozulduktan sonra "Tarkan'ın asker kaçağı" olduğunu ima eder.
Hayalden gerçeğe
Amerika'ya gittikten sonra şöhreti iyice artan Tarkan, Doridos Panço'nun ve Police gözlüklerinin reklam kampanyasından milyarlar kazanıyordu. Ancak Amerika'daki çalışmasından bir türlü sonuç çıkmıyordu. Bir röportajında "Ertegün'le anlaşamıyoruz. Ben Akdeniz motifleri diye tutturuyorum. O olmaz diyor. Yakında onlara yeter artık diyeceğim," açıklamasını yapan Tarkan, başka bir röportajında ise "Başarısız olursam başım dik olarak ülkeme dönüp, hayranlarıma sığınacağım," diyordu. Ertegün ise Tarkan'ın askere alınması durumunda projeyi iptal etmekten bahsediyordu. Yine askere alınmasının gündeme geldiği bir dönemde rota Amerika'dan Avrupa'ya çevrildi. Tarkan ilk bombasını 4 Temmuz 1998'de Fransa'da patlattı. "Şımarık" arada bir Cezayir, Tunus gibi ülkelerin etnik müzikleriyle coşan Fransızları etkilemişti. Pop yıldızı listelere 26'ncı sıradan girdi. Barlarda Arap motifleriyle dans etmeyi seven Fransızlar, listede Tarkan'ı 5'inci sıraya kadar yükselttiler. Fransa'da her kanalda şarkıları çalan Tarkan, Belçika'da ilk sıraya yerleşti. Liberation gazetesi, "Boğaziçi'nin Ricky Martin'i" diye tanıttığı Tarkan'ı, Khaled, Rachid Taha gibi etnik müzik yapan şarkıcıların olduğu yere koydu.
Tarkan satışı 200 bini aşan "Şımarık" ile Avrupa'daki etnik müzik sıralarında yükselmeye devam ediyor. Ancak Amerika'daki işi henüz rüya olmanın ötesine geçebilmiş değil. "Amerika'da şansının olmadığı" yolundaki değerlendirmelere kulak tıkayan pop ilahı, Posta gazetesine yaptığı bir açıklamada "Ben amansız bir yola baş koydum. Dünya beni beklemiyor. Ama iyi şeyler olacağını hissediyorum. Benim rüyalarım çıkar. Rüyamda Grammy Ödülü'nü alıyordum. Elimde ödül havaya kaldırıp, 'Türkiye'ye, aileme, dostlarıma teşekkür ederim," dedi.
Şu sıralar askerlik tecili devlet nezdinde tartışılan Tarkan'a "kültür elçisi" sıfatıyla bir yıl daha tecil isteniyor. Paris Büyükelçisi Sönmez Köksal'ın konutunda başlayan harekat, Kültür Bakanlığı, Milli Savunma Bakanlığı ve ASAL arasında tartışma konusu.
08 Kasım 1998
Milliyet