secil.06
18-06-11, 08:32
Tuğba Ekinci, Altın Kelebek Ödül Töreni’ninde sahneye fırlayarak amacına ulaştı...
Bu kız deli mi, fazla mı zeki çözemedim bir türlü...
Bazen deliliğe varmış, deha sınırında gidip, geldiğini düşünüyorum... Yüzü çok güzel... Tabi fiziği de...
Birkaç kez aynı ortamda bulunmuşluğumuz mevcut... Birinde canlı yayındaydık, ortadan kayboldu... Yayın sırasında tuvalete gitmiş meğer... Kuralları sevmediği ortada... Ama bazen sevimsiz bir hal alıyor bu rahatlık... Her gelen pasa dalarak, küt inmeye çalışmak da yakışmıyor... Çok uzak değil, Hülya Avşar’ın sıkı bir hayranı olduğu yıllar... Kimselere laf söyletmediği dönemleri de hatırlıyoruz. Hülya, form kaybetmeye başlayınca, anında Tarkancı kesildi Tuğba Ekinci... Kral Müzik Ödülleri Gecesi’nde ödülünü almaya sahneye gelmeyen Tarkan’a ağzına geleni sayan Hülya’yı popüleritesini kaybetmekle itham etti... Altın kelebek gecesindeyse, Tarkan’ı ve organizasyonu zora sokacak hareketle sahneye attı kendini... Psikoloji okumadım ama, iki olay arasında bir bağlantı kurabiliyorum, “Hülyacılık” oynuyor... Yani Hülya’dan boşaldığını sandığı koltuğa aday... Tarkan onca hakaretten sonra Hülya’ya kızmıştır ya, kendini hatırlatıyor Tuğba... Oysa Hülya Avşar yeri öyle kolay dolacak bir sanatçı değil... Kendini çok iyi yetiştirdi... Starlık mertebesi her kula uygun düşüyor ne yazık ki... Emek gerek, okumak, birikmek, yenilenmek ve çok büyük fedakarlıklar... Tuğba Ekinci, bu hareketiyle kendi yoluna kocaman bir kaya koydu... Bundan sonra televizyon programı da, gazetelerde haberleşmek de zor olacak onun için... Her defasında biraz daha ileri gitmeyi göze alabilirse, “Mahallenin delisi” muamelesi göreceğinde şüphem yok. Oysa, kendi kitabından seçilmiş cümleyle “Olduğum gibiyim, içimden geldiğince davranıyorum.” Diyordur eminim. Ve diğerlerini maskeli olmakla suçluyordur içten içe... Eh, bu işler böyle Tuğba Kardeşim... Medyada da tıpkı sahne dünyası gibi kategorize edilmiş gruplar var... Belli bir popülasyona erişmiş olanlara, şımarmak da, soyunmak da mubah... Onlar yaparsa olur, dışarda kalanlar yaparsa olay olur...
Demiş ki;
“Fikir elektrik akımı gibidir, birbirini tutuşturur.”
kaynak:http://www.gunes.com/2011/06/18/yazar/664/idil_celiker/veresiye_defteri.html
Bu kız deli mi, fazla mı zeki çözemedim bir türlü...
Bazen deliliğe varmış, deha sınırında gidip, geldiğini düşünüyorum... Yüzü çok güzel... Tabi fiziği de...
Birkaç kez aynı ortamda bulunmuşluğumuz mevcut... Birinde canlı yayındaydık, ortadan kayboldu... Yayın sırasında tuvalete gitmiş meğer... Kuralları sevmediği ortada... Ama bazen sevimsiz bir hal alıyor bu rahatlık... Her gelen pasa dalarak, küt inmeye çalışmak da yakışmıyor... Çok uzak değil, Hülya Avşar’ın sıkı bir hayranı olduğu yıllar... Kimselere laf söyletmediği dönemleri de hatırlıyoruz. Hülya, form kaybetmeye başlayınca, anında Tarkancı kesildi Tuğba Ekinci... Kral Müzik Ödülleri Gecesi’nde ödülünü almaya sahneye gelmeyen Tarkan’a ağzına geleni sayan Hülya’yı popüleritesini kaybetmekle itham etti... Altın kelebek gecesindeyse, Tarkan’ı ve organizasyonu zora sokacak hareketle sahneye attı kendini... Psikoloji okumadım ama, iki olay arasında bir bağlantı kurabiliyorum, “Hülyacılık” oynuyor... Yani Hülya’dan boşaldığını sandığı koltuğa aday... Tarkan onca hakaretten sonra Hülya’ya kızmıştır ya, kendini hatırlatıyor Tuğba... Oysa Hülya Avşar yeri öyle kolay dolacak bir sanatçı değil... Kendini çok iyi yetiştirdi... Starlık mertebesi her kula uygun düşüyor ne yazık ki... Emek gerek, okumak, birikmek, yenilenmek ve çok büyük fedakarlıklar... Tuğba Ekinci, bu hareketiyle kendi yoluna kocaman bir kaya koydu... Bundan sonra televizyon programı da, gazetelerde haberleşmek de zor olacak onun için... Her defasında biraz daha ileri gitmeyi göze alabilirse, “Mahallenin delisi” muamelesi göreceğinde şüphem yok. Oysa, kendi kitabından seçilmiş cümleyle “Olduğum gibiyim, içimden geldiğince davranıyorum.” Diyordur eminim. Ve diğerlerini maskeli olmakla suçluyordur içten içe... Eh, bu işler böyle Tuğba Kardeşim... Medyada da tıpkı sahne dünyası gibi kategorize edilmiş gruplar var... Belli bir popülasyona erişmiş olanlara, şımarmak da, soyunmak da mubah... Onlar yaparsa olur, dışarda kalanlar yaparsa olay olur...
Demiş ki;
“Fikir elektrik akımı gibidir, birbirini tutuşturur.”
kaynak:http://www.gunes.com/2011/06/18/yazar/664/idil_celiker/veresiye_defteri.html