HakanÇelik
04-09-10, 11:49
Olmayacak duaya âmin demekten usanmaz mısın, diyeceksiniz? Usanmam, devam ederim.
Dün konuya, Çevre ve Orman Bakanı Veysel Eroğlu’na, sanatçı Tarkan’ ın burnunu nereye sokup sokmayacağına sen karar veremezsin, diye girdik.
Bakanın davranışını densizlik sayan gazetelerden ve köşekadılarından, adlarını bir bir sayarak numuneler de verdik burada. Gazete kesiklerini karıştırdığımız için, Ayşe Arman’ın meselenin asıl sahibi diyebileceğim Ahmet Yaraş ile konuşarak yerinde yaptığı iki koca sayfalık güzel röportajı ile Kanat Akkaya’nın (Hürriyet) ve Rahşan Gülşan ’ın (Haber Türk) köşeyazılarını atlamışız; dünkü listeye onların adını ve şu notu da eklememe izin verin: Biz hep birden Allianoi diye kekelemeye çalışırken, Ayşe (elbette güzel kızı Alya’nın adından uyanarak) yerin adını Alyanoy diye düzeltmiş. Aklına sağlık! Yaptığını benimsememek mümkün değil.
İlgi ve haberler ile yazılar dün de devam etti. Kültür Bakanı Ertuğrul Günay «Arkadaşımız amacını biraz aşmış» kabilinden bir düzeltme yapmaya da çalışmadı değil. Ama yetmez! Kaldı ki, bu ürkek özür dileme kadar, sadece gazetecilerin seslerini yükseltmeleri de yetmez!
Bence, bu çirkin ve sevimsiz örneğin üzerinde yeterince durarak, bir kültür ve tarih uyarısı sebebiyle, Tarkan’ın burnunu yönlendirmeye kalkan, bakanlık koltuğuna nasılsa oturtulmuş bu zatı hükûmetten «bu sebeple» ayrılıncaya kadar kovalamalıyız.
l İsteğimin iki sebebi var. Biri hepimizle, mensubu bulunduğumuz toplumla ilgili: Önemli bir yanlış, haksız bir uygulama görünce toplum halinde ve gür, ısrarlı, netice almadan susmayan bir sesle buna karşı çıkmalıyız! Gerekirse bir bakanı yerinden edecek, hatta bir hükûmeti devirecek güç ve ısrar ile, diyorum.
l İkinci sebep, dil ve üslûp ile ilgili: Siyasetten gelme yöneticiler, tıpkı devlet memurları gibi, halka ve tek tek fertlere nasıl hitap edeceklerini -demokratikleşme süremizin altmışıncı yılında olsun- artık öğrenmeliler. Öğrenmeyene haddi bildirilmezse meselenin büyüyeceği, bir hükümet buhranına kadar gidebileceği bilinmeli! Toplum, bu gücü kullanmayı tarifine çalıştığım uygulama ile öğrenebilir...
*
Bence demokrasinin lâzım şartı, olmazsa olmazı, yönetimin yol açtığı büyük yanlışlara ve haksızlıklara toplumun, adına layık bir bütünlükle ve var gücüyle karşı çıkabilmesindedir.
Biz anayasa hükümlerinden de önce ve daha çok, toplumların bu tepki gücüne inanmalıyız
Hakkı Devrim
http://www.radikal.com.tr/Default.aspx?aType=RadikalYazarYazisi&ArticleID=1017185&Yazar=HAKKI+DEVR%C4%B0M&Date=04.09.2010&CategoryID=98
Dün konuya, Çevre ve Orman Bakanı Veysel Eroğlu’na, sanatçı Tarkan’ ın burnunu nereye sokup sokmayacağına sen karar veremezsin, diye girdik.
Bakanın davranışını densizlik sayan gazetelerden ve köşekadılarından, adlarını bir bir sayarak numuneler de verdik burada. Gazete kesiklerini karıştırdığımız için, Ayşe Arman’ın meselenin asıl sahibi diyebileceğim Ahmet Yaraş ile konuşarak yerinde yaptığı iki koca sayfalık güzel röportajı ile Kanat Akkaya’nın (Hürriyet) ve Rahşan Gülşan ’ın (Haber Türk) köşeyazılarını atlamışız; dünkü listeye onların adını ve şu notu da eklememe izin verin: Biz hep birden Allianoi diye kekelemeye çalışırken, Ayşe (elbette güzel kızı Alya’nın adından uyanarak) yerin adını Alyanoy diye düzeltmiş. Aklına sağlık! Yaptığını benimsememek mümkün değil.
İlgi ve haberler ile yazılar dün de devam etti. Kültür Bakanı Ertuğrul Günay «Arkadaşımız amacını biraz aşmış» kabilinden bir düzeltme yapmaya da çalışmadı değil. Ama yetmez! Kaldı ki, bu ürkek özür dileme kadar, sadece gazetecilerin seslerini yükseltmeleri de yetmez!
Bence, bu çirkin ve sevimsiz örneğin üzerinde yeterince durarak, bir kültür ve tarih uyarısı sebebiyle, Tarkan’ın burnunu yönlendirmeye kalkan, bakanlık koltuğuna nasılsa oturtulmuş bu zatı hükûmetten «bu sebeple» ayrılıncaya kadar kovalamalıyız.
l İsteğimin iki sebebi var. Biri hepimizle, mensubu bulunduğumuz toplumla ilgili: Önemli bir yanlış, haksız bir uygulama görünce toplum halinde ve gür, ısrarlı, netice almadan susmayan bir sesle buna karşı çıkmalıyız! Gerekirse bir bakanı yerinden edecek, hatta bir hükûmeti devirecek güç ve ısrar ile, diyorum.
l İkinci sebep, dil ve üslûp ile ilgili: Siyasetten gelme yöneticiler, tıpkı devlet memurları gibi, halka ve tek tek fertlere nasıl hitap edeceklerini -demokratikleşme süremizin altmışıncı yılında olsun- artık öğrenmeliler. Öğrenmeyene haddi bildirilmezse meselenin büyüyeceği, bir hükümet buhranına kadar gidebileceği bilinmeli! Toplum, bu gücü kullanmayı tarifine çalıştığım uygulama ile öğrenebilir...
*
Bence demokrasinin lâzım şartı, olmazsa olmazı, yönetimin yol açtığı büyük yanlışlara ve haksızlıklara toplumun, adına layık bir bütünlükle ve var gücüyle karşı çıkabilmesindedir.
Biz anayasa hükümlerinden de önce ve daha çok, toplumların bu tepki gücüne inanmalıyız
Hakkı Devrim
http://www.radikal.com.tr/Default.aspx?aType=RadikalYazarYazisi&ArticleID=1017185&Yazar=HAKKI+DEVR%C4%B0M&Date=04.09.2010&CategoryID=98