eskalen
02-04-10, 19:42
Ali Saydam Hocamin Yine yerinde bir tespiti Tarkan-Pepsi markasi adina :20:
Pepsi Tarkan'ın peşine düşmeli
Dün Taraf gazetesinde (sürekli okuduğum tek köşe) Telesiyej yine benim alanıma girmiş... Hem de iki kere... Birinci yazıda Pepsi'nin Tarkan'la anlaşmasını bozmasını tartışmış... İkinci yazıda ise bir tür 'siyasi doğruculuk' (political correctness) uygulayarak cuma akşamları (tekrarı pazarları 11.15'te) yayınlanan 'Bildiğin Gibi Değil' adlı programımızı 'ele almış'... Geçen hafta Medya Kralı'nda gerek Okan Bayülgen gerekse Hakkı Devrim üstadımız, programın asıl sahibi Özlem Gürses'i de beni de yerlere göklere sığdıramamışlardı da bir tuhaf olmuştum. Telesiyej ve diğer dostlar programı mı seviyorlar yoksa bizi mi, tam olarak çıkaramasam da popüler kültür alanında takdir ve teşvik görmek olağanüstü bir duygu... Teşekkürler Telesiyej...
Gelelim Pepsi'ye... Pepsi iyi reklam veren. Her babayiğidin karı değil, Pepsi'nin kararlarını sorgulamak... 'Telesiyej Kardeşim' maşallah pek bir cesur gördüm seni. Telesiyej'in final ve kilit cümlesi şu: 'Coca Cola'nın yerinde olsam, bu yaz için bomba gibi bir albüm hazırlığında olduğu söylenen Tarkan'la bir anlaşma yapar, hem gerçek rekabetin hem de büyük düşünmenin ne olduğunu gösterir; onu seven genç kitleyi de yanıma alırdım.'
Bu bir kilit cümle... Çünkü popüler kültürün anahtarı başarıda, popülerlikte gizlidir. Başarılı oldun mu - örneğin, Tarkan yeni bir hit yakaladı mı - bütün hesaplar Bağdat'tan döner. Hesapların Bağdat'tan döneceğini önceden görebilen de kazanır.
Dönün star dünyasına bir bakın. Micheal Jackson, Britney Spears, Marlon Brando, John Malkovich, Marilyn Monroe, George Micheal, sürekli içeri girip çıkan Hollywood starları... Pek çoğu hüküm giydi ve işlerindeki başarılarıyla büyük dönüşler yaşadılar. Tarkan çok daha çabuk çok daha büyük dönecektir. Pepsi'nin hatası etik metik değil, pazarlama iletişimi adına bal gibi ticari bir hatadır.
Kaynak:aksam.com.tr
Bu da Bugunku Taraf gazetesindeki Telesiyej yazarinin yazdigi makale...
Pepsi Türkiye, Tarkan’la olan anlaşmasını neden bozdu?
Türkiye’de kültür-sanatı ve popüler kültürün değişik branşlarını desteklemek, özellikle sanayi burjuvazimiz tarafından yanlış anlaşılıyor bence.
Özel sektörün bu alanlarda yer alışı, eserin daha çok tüketimi üzerinden oluyor çünkü.
Oysa özel sektörün özelliklerinden biri, hatta görevi, toplumsal açıdan eser üretmektir; yüksek sanatta ve popüler sanatta yetenekli ve hazırlıklı kişilere üretim imkânlarını sağlayarak toplumun aydınlanmasına ve kültürel-sanatsal yelpazenin zenginleşmesine hizmet etmektir.
Dünyadaki özel sektörün misyonudur bu.
Özel sektör, sosyal sorumluluk söylemini bunun üzerinden, yani üretim üzerinden inşa eder aslında.
Sosyal sorumluluk söylemi bizde büyük bir oranda üretilmiş olanın üzerinden ilan ediliyor oysa; anlayacağınız bu toplumda özel sektör, kişinin ya da bir grubun bin bir zahmetle ürettiği esere –hazırlop- konarak, kendi markasını (logosunu) ve sloganını, eserin –bir biçimde- yanına koyarak, hatta kimi zaman önüne çıkararak kamunun tüketimine sunuyor.
Bu durum, özel sektörün, sanatçıları kullanması hususunda da geçerli tabii. Sanatın, ülkedeki varoluşuna büyük çapta üretim katkısı getirmeyen özel sektör, bunun markalaşmış yaratıcısını da kendi markasının yanında tutarak ürününün satışında ve imajında kullanıyor.
Ama çoğunlukla ne eserin yaratımına yatırım yapıyor, ne de yaratıcısına.
Her iki durumda da, uyanık özel sektör hazıra konmuş oluyor.
Bizim özel sektörün (yabancı kaynaklı da olsa) bir huyu daha var: toplum adına etik mühendislik yapmak!
Pepsi Cola Türkiye’nin, Tarkan’la yaptığı sponsorluk anlaşmasını –ünlü sanatçı bir uyuşturucu soruşturmasına karıştığı için- iptal etmesi buna iyi bir örnek.
Pepsi Cola Türkiye, aslında savcılık tarafından mahkemeye dahi sevk edilmeden serbest bırakılan, dosyası görevsizlik kararı ile İstanbul Adliyesi’ne gönderilen Tarkan’la anlaşmasını bozarak neyi korumuş oldu peki?
Hayalinde ürettiği halkın ahlaki değerlerini mi, hiçbir zaman yatırım yapmadığı sanat üretimini mi, yoksa aslında bu alanda kusurlu olan, yani sanata yatırım yapmayan imajını mı korumuş oldu?
Bence böyle yaparak sadece medyanın Tarkan’a uyguladığı yargısız infaz eylemine katılmış oldu.
Medya zaten her fırsatta etik mühendislik yapma zaafı içinde; buna bir de özel sektörün etik mühendisliği eklenince, ortaya aslında kültür yerine bir tür kültürsüzlük inşa edilmiş oluyor; bir tür duyarsızlık hâkimiyeti oluşuyor.
Halka gelince.. böyle bir durum halkın hiç umurunda değil aslında. Hatta tam aksine Tarkan’ı seven milyonlarca genç –ki, onlar cola tüketicisidir- megastarın mağdur olduğuna inanıyorlar.
Vehbi’nin kerrakesi hususu ise.. bu vakada hüzün veriyor insana: Gerçek bir mesen gibi ürettirmeyenin –ne kişi ne de sektör olarak- sanatçı üzerinden etik ahkâm kesmeye hakkı yoktur. Böyle bir işe kalkıştığında da, beklediği itibarı göremez bu toplumda.
Coca Cola’nın yerinde olsam, bu yaz için bomba gibi bir albüm hazırlığında olduğu söylenen Tarkan’la bir anlaşma yapar, hem gerçek rekabetin, hem de büyük düşünmenin ne olduğunu gösterir; onu seven genç kitleyi de yanıma alırdım.
Kaynak: http://www.taraf.com.tr/makale/10711.htm
Pepsi Tarkan'ın peşine düşmeli
Dün Taraf gazetesinde (sürekli okuduğum tek köşe) Telesiyej yine benim alanıma girmiş... Hem de iki kere... Birinci yazıda Pepsi'nin Tarkan'la anlaşmasını bozmasını tartışmış... İkinci yazıda ise bir tür 'siyasi doğruculuk' (political correctness) uygulayarak cuma akşamları (tekrarı pazarları 11.15'te) yayınlanan 'Bildiğin Gibi Değil' adlı programımızı 'ele almış'... Geçen hafta Medya Kralı'nda gerek Okan Bayülgen gerekse Hakkı Devrim üstadımız, programın asıl sahibi Özlem Gürses'i de beni de yerlere göklere sığdıramamışlardı da bir tuhaf olmuştum. Telesiyej ve diğer dostlar programı mı seviyorlar yoksa bizi mi, tam olarak çıkaramasam da popüler kültür alanında takdir ve teşvik görmek olağanüstü bir duygu... Teşekkürler Telesiyej...
Gelelim Pepsi'ye... Pepsi iyi reklam veren. Her babayiğidin karı değil, Pepsi'nin kararlarını sorgulamak... 'Telesiyej Kardeşim' maşallah pek bir cesur gördüm seni. Telesiyej'in final ve kilit cümlesi şu: 'Coca Cola'nın yerinde olsam, bu yaz için bomba gibi bir albüm hazırlığında olduğu söylenen Tarkan'la bir anlaşma yapar, hem gerçek rekabetin hem de büyük düşünmenin ne olduğunu gösterir; onu seven genç kitleyi de yanıma alırdım.'
Bu bir kilit cümle... Çünkü popüler kültürün anahtarı başarıda, popülerlikte gizlidir. Başarılı oldun mu - örneğin, Tarkan yeni bir hit yakaladı mı - bütün hesaplar Bağdat'tan döner. Hesapların Bağdat'tan döneceğini önceden görebilen de kazanır.
Dönün star dünyasına bir bakın. Micheal Jackson, Britney Spears, Marlon Brando, John Malkovich, Marilyn Monroe, George Micheal, sürekli içeri girip çıkan Hollywood starları... Pek çoğu hüküm giydi ve işlerindeki başarılarıyla büyük dönüşler yaşadılar. Tarkan çok daha çabuk çok daha büyük dönecektir. Pepsi'nin hatası etik metik değil, pazarlama iletişimi adına bal gibi ticari bir hatadır.
Kaynak:aksam.com.tr
Bu da Bugunku Taraf gazetesindeki Telesiyej yazarinin yazdigi makale...
Pepsi Türkiye, Tarkan’la olan anlaşmasını neden bozdu?
Türkiye’de kültür-sanatı ve popüler kültürün değişik branşlarını desteklemek, özellikle sanayi burjuvazimiz tarafından yanlış anlaşılıyor bence.
Özel sektörün bu alanlarda yer alışı, eserin daha çok tüketimi üzerinden oluyor çünkü.
Oysa özel sektörün özelliklerinden biri, hatta görevi, toplumsal açıdan eser üretmektir; yüksek sanatta ve popüler sanatta yetenekli ve hazırlıklı kişilere üretim imkânlarını sağlayarak toplumun aydınlanmasına ve kültürel-sanatsal yelpazenin zenginleşmesine hizmet etmektir.
Dünyadaki özel sektörün misyonudur bu.
Özel sektör, sosyal sorumluluk söylemini bunun üzerinden, yani üretim üzerinden inşa eder aslında.
Sosyal sorumluluk söylemi bizde büyük bir oranda üretilmiş olanın üzerinden ilan ediliyor oysa; anlayacağınız bu toplumda özel sektör, kişinin ya da bir grubun bin bir zahmetle ürettiği esere –hazırlop- konarak, kendi markasını (logosunu) ve sloganını, eserin –bir biçimde- yanına koyarak, hatta kimi zaman önüne çıkararak kamunun tüketimine sunuyor.
Bu durum, özel sektörün, sanatçıları kullanması hususunda da geçerli tabii. Sanatın, ülkedeki varoluşuna büyük çapta üretim katkısı getirmeyen özel sektör, bunun markalaşmış yaratıcısını da kendi markasının yanında tutarak ürününün satışında ve imajında kullanıyor.
Ama çoğunlukla ne eserin yaratımına yatırım yapıyor, ne de yaratıcısına.
Her iki durumda da, uyanık özel sektör hazıra konmuş oluyor.
Bizim özel sektörün (yabancı kaynaklı da olsa) bir huyu daha var: toplum adına etik mühendislik yapmak!
Pepsi Cola Türkiye’nin, Tarkan’la yaptığı sponsorluk anlaşmasını –ünlü sanatçı bir uyuşturucu soruşturmasına karıştığı için- iptal etmesi buna iyi bir örnek.
Pepsi Cola Türkiye, aslında savcılık tarafından mahkemeye dahi sevk edilmeden serbest bırakılan, dosyası görevsizlik kararı ile İstanbul Adliyesi’ne gönderilen Tarkan’la anlaşmasını bozarak neyi korumuş oldu peki?
Hayalinde ürettiği halkın ahlaki değerlerini mi, hiçbir zaman yatırım yapmadığı sanat üretimini mi, yoksa aslında bu alanda kusurlu olan, yani sanata yatırım yapmayan imajını mı korumuş oldu?
Bence böyle yaparak sadece medyanın Tarkan’a uyguladığı yargısız infaz eylemine katılmış oldu.
Medya zaten her fırsatta etik mühendislik yapma zaafı içinde; buna bir de özel sektörün etik mühendisliği eklenince, ortaya aslında kültür yerine bir tür kültürsüzlük inşa edilmiş oluyor; bir tür duyarsızlık hâkimiyeti oluşuyor.
Halka gelince.. böyle bir durum halkın hiç umurunda değil aslında. Hatta tam aksine Tarkan’ı seven milyonlarca genç –ki, onlar cola tüketicisidir- megastarın mağdur olduğuna inanıyorlar.
Vehbi’nin kerrakesi hususu ise.. bu vakada hüzün veriyor insana: Gerçek bir mesen gibi ürettirmeyenin –ne kişi ne de sektör olarak- sanatçı üzerinden etik ahkâm kesmeye hakkı yoktur. Böyle bir işe kalkıştığında da, beklediği itibarı göremez bu toplumda.
Coca Cola’nın yerinde olsam, bu yaz için bomba gibi bir albüm hazırlığında olduğu söylenen Tarkan’la bir anlaşma yapar, hem gerçek rekabetin, hem de büyük düşünmenin ne olduğunu gösterir; onu seven genç kitleyi de yanıma alırdım.
Kaynak: http://www.taraf.com.tr/makale/10711.htm